ساحل خوبیها

چه کسی روح تنها و خسته مرا آزرد؟خودم بودم٬امشب گله ازخود پیش خدا میبرم ٬ خدا هم روشو از من برمیگردونه٬اون هم میدونه چقدر به خودم بد کردم.

خودمو به دریا میسپارم٬ سوار بر قایق چوبی و شکسته میشوم٬پارو میزنم و از ساحل دور میشم خودمو وسط آبی دریا میبینم.

به دور دست نگاه میکنم ٬هنوز باید برم ٬اما راه طولانیه و دل هم خسته و تنهاست.

اما میدونم اونی که روشو از من برمیگردونه هنوز با منه.

میرم تا زمانی را بیابم تا روح آزرده خویش را صیقل دهم.

تو این زمان یا قایق شکسته به موقع به ساحل میرسه یا همون آب هردومونو میبلعه٬

اما نه نباید نا امید شم من میتونم شنا کنم خودمو به ساحل بعدی میرسونم .

دیر میرسم اما بالاخره میرسم.

ساحل خوبیها منتظر منه ...