وقتی...

وقتی چشمات دیگه اشکی برای ریختن نداشته با شه

                                               وقتی دیگه قدرت فریاد زدنم نداشته باشی ......

             وقتی دیگه هر چی دل تنگت خواسته باشه گفته باشی

                                             وقتی دیگه دفتر و قلم هم تنهات گذاشته با شن..

             وقتی از درون تمام وجودت یخ بزنه ....

                                             وقتی چشم از دنیا ببندی وآرزوی مرگ کنی...

            وقتی احساس می کنی دیگه هیچ کس تو رو درک نمی کنه

                                             وقتی احساس کنی تنها ترین تنهای دنیا هستی

           ووقتی باد شمع نیمه سوخته اتاقتو خاموش کرد

                                  چشمهایت را ببند و با تمام وجود از خدا بخواه که صدات کنه

آیینه

رو میکنم به آینه رو به خودم داد میزنم ببین چقدر حقیر شده اوج بلند بودنم

سلام
خواستم از تمامی دوستانی که میان و نظر میدن و باهام همدلی میکنن تشکر کنم, فعلا من یکی دو هفته نیستم آپدیت کنم
میخوام یه چند وقتی خودم و خودم  نباشم
خودم باشم و دیگران شاید از این حال و هوا در بیام
برام خیلی دعا کنید
بازم با نظراتتون منو دلگرم کنید.

بهانه

امشب چشمام هوای باریدن کرده

آه مامان چقدر دلم واسه آغوش گرمت تنگ شده

همون آغوشی که چند شب پیش به رویم گشودی و اجازه دادی  تا اونجا که تونستم زار بزنم و دلمو خالی کنم تو هم دست روی سرم بکشی و نوازشم کنی.

شاید اینجوری  آروم بشم

اما حیف که روشو ندارم میدونم که می خوای بگی بیهوده اشک میریزی، می خوای بگی نگرانیم بی مورده ،میخوای بگی به اون چیزی  که مخوای اگه نرسی بدون که قسمتت نیست، بدون که خدا نمی خواد.

اما نمی دونی مامان وقتی گریه می کنم سبکتر میشم.

دلم واسه کودکیم تنگ شده به خاطر اینکه حداقل وقتی می خوردم زمین می تونستم بلند شم گریه کنم اما الان چی ؟! بخورم زمین اگه پامم درد بگیره بخوام اشک بریزم  نباید اینکارو بکنم چون بهم میگن دیگه بزرگ شدی

پس من باید به چه بهانه ای گریه کنم ؟

خدا به همراهت

                                    مسافر  خسته  من                بار سفر رو بسته بود

                                    تو خلوت  آیینه ها                به انتظار نشسته  بود

                                                            *****

                             می خواست که از اینجا بره         اما         نمیدونست     کجا

                             دلش  پر از  گلایه       بود          ولی       نمیدونست    چرا

 

چه زود گذشت

اومدی ورفتی.اما این رفتنت یه جور دیگه بود . با تمام رفتنات فرق می کرد .وقتی بدرقه ات می کردم غم تنهایی و دلتنگی های نیومده تو چهرت داشت داد می زد.

چقدر بهانه گرفتی.خودتم نمی دونستی چته.چشمات از بیخوابی شب مثل کاسه خون بود.معلوم بود که شب اصلا خوابت نبرده.

شب رفتنت بهم گفتی:میای بدرقه ؟ منم خواستم سر به سرت بذارم  گفتم : نه!؟اما گفتی : بیا.یه جورایی با نگاهت التماس می کردی.

وقتی داشتی میرفتی حتی پشت سرتو هم نگاه نکردی میدونستم اشک تو چشمات جمع شده اما روشو نداشتی بین اون همه آدم گریه کنی.

برو خدا به همراهت امیدوارم همیشه موفق باشی و به تمام آرزوهات برسی.