دلم نمیخواد هر وقت میام اینجا از غم هام بنویسم 

ولی یه حسی داره اذیتم میکنه مثل خوره داره جونمو میخوره 

اون احساس آزاردهنده 5 سال پیش که زندگیمو متحول کرد باز اومده به سراغم  

از عاقبت می ترسم خیلی ی ی ی ی

نمیدونم چی کار کنم  تو برزخم   

خسته  مضطرب کلافه با یه عالمه کارهای رو هم تلنبار شده که حس انجام هیچ کدومو ندارم 

شدم یه آدم دم دمی که یه لحظه خوبه یه لحظه بد 

اتفاقهای خوب فقط زمان وقوعش خوشحالم میکنه اما یه ساعت ازش می گذره انگار نه انگار 

اخلاق بدم اینه که حرفام تو دلم می مونه و داغونم میکنه 

خدایا یه راهی برای فرار از این بحران نشونم بده...