درگیری با احساس آزاردهنده

بالاخره ماه رمضونم تموم شد 
عید همگی مبارک
ماه خیلی خوبی بود
خدا منو از برکات این ماه بی نصیب نذاشت
یکی از این این برکات آرامشی بود که به من داد
 این یکسال اخیر  من در مسیری قرار گرفتم که تو سه چهار ماه اخیر عجیب فکرمو مشغول خودش کرده بود که خیلی به این قضیه خوشبینانه  نگاه می کردم
لطف خدا بود که شامل حالم شد و منو از این مسیر خارج کرد
چون واقعا از خدا خواستم که اگه این راهی که میرم به صلاحم نیست راه درستو نشونم بده
شاید باورتون نشه اما حتی یه روز هم از این دعام نگذشته بود من جوابمو گرفتم
با وجود این که من تو این راه با یه سهل انگاری کوچولو باعث شدم خودمو خیلی کوچیک کنم  اما خیلی خوشحال شدم
ولی همش خود خوری میکرم و به خودمو سرکوفت میزدم چیز کمی نبود به شخصیتم برخورده بود
یه احساس خاص ولی بدی همیشه همراهم بود حتی  بازگو کردنش برای کسی حتی بهترین دوستم سخت بود
کلا آدمی هستم که همه چیزو میریزم درون خودم
بعد میشینم هی فکر میکنم هی فکر میکنم اگه بتونم با اون قضیه کنار بیام که هیچی اما در غیر این صورت اینقدرفکر میکنم تا چهرم تبدیل به یه علامت سوال میشه که یکی از 10 کیلومتری منو ببینه میتونه حدس بزنه من یه چیزیم شده
اون وقته که سیل سوالا چی شده؟اتفاقی افتاده؟ هجوم میاره سمتم
تو اینجور موارد یکی هست که خیلی کمکم میکنه اونم مادرمه
بعد از اون یکی از بهترین دوستامه که کاملا  بهش اعتماد دارم
اما این مسئله یه طوری بود واقعا از گفتنش به کسی عاجز بودم
حالا فکر نکنید موضوع خیلی مهمی بوده
نه چون موضوع خیلی پیش پا افتاده  ای بود
و همین موضوع کوچیک روحمو آزرده بود
واقعا کنار اومدن باهاش برام سخت بود
به قول مامانم منو تو دلمون زود میشکنه اما نمیزاریم صداشو کسی بشنوه
واقعا راست میگه نمیخواستم کسی بشنوه
خلاصه این حس غریب همچنان تا قبل ماه رمضون همراهم بود
تو این ماه خیلی دعا کردم از خدا خواستم  که آرومم کنه
ماه رمضون تموم شد و من در حال حاضر دور از اون حس آزاردهنده بسر میبرم